"Μηδένα προ του τέλους μακάριζε"

«Είμαι σίγουρος ότι θα παίξει καλύτερα η ομάδα. Δεν πρέπει να την σταυρώνουμε πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Περιμένετε τουλάχιστον κάποιες αγωνιστικές. Εδώ πριν αρχίσει καν το πρωτάθλημα άρχισε η γκρίνια. Η ομάδα δεν έδωσε από πέρυσι αυτό το δικαίωμα».
Λόγια του Θοδωρή Ζαγοράκη στην τελευταία συνέντευξη πριν αποχωρήσει. Θα μου πεις τώρα, τι θυμήθηκες; Έλα όμως που δικαιώνονται όσοι πίστεψαν από την αρχή στην ομάδα και ένας από αυτούς ήταν και ο Ζαγοράκης που ήταν σίγουρος ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε για το μέλλον της ομάδας. «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» είχε πει κάποτε ο Σόλωνας στον Κροίσο. Εμείς όμως πόσο έτοιμοι ήμασταν να τον πιστέψουμε και να αποδεχθούμε αυτό που έλεγε τότε, πόσοι από εμάς τον χλευάσαμε και τον αμφισβητήσαμε τότε μην πιστεύοντας ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα σε βάθος χρόνου ; Και μην μου πει κανένας ότι ο Π.Α.Ο.Κ είναι ίδιος με αυτόν του τότε, αυτόν που δεχόταν 1,5 γκολ μέσο όρο , που έβγαζε φάσεις με το «κιάλι» , το δε γκολ έμπαινε μετά από πολύ δύσκολες προσπάθειες. Φυσικά ούτε τις ελλείψεις θα επικαλεστώ γιατί στο ποδόσφαιρο όλα αυτά είναι μέρος του παιχνιδιού. Και οι τραυματισμοί και οι κάρτες και όλα, ασχέτως αν ο Π.Α.Ο.Κ σε 17 αγωνιστικές έχει παίξει μόλις τις 2 πλήρης.!!!  Το θέμα είναι ότι την αμφισβήτηση την έχουμε «μέσα» μας και με την πρώτη ευκαιρία την δείχνουμε ακόμα και σε ανθρώπους που έχουν αποδείξει ότι γνωρίζουν ακριβώς καλά τι κάνουν, «μιλώντας» τα έργα τους και όχι τα λόγια τους. Ποιος από εμάς δέχεται την αμφισβήτηση από έναν όχι και τόσο γνώστη ( για να μην πω άσχετο) πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς μας;  Θα απαντήσω εγώ , κανένας..!! Γιατί πολύ απλά άλλο πράγμα η άποψη , άλλο πράγμα η καλοπροαίρετη κριτική (που εννοείται ότι επιβάλλεται να γίνεται) και άλλο η αμφισβήτηση και η ισοπέδωση , γιατί αυτό το φαινόμενο ήταν πολύ συχνό τους πρώτους μήνες της αγωνιστικής περιόδου. Γενικώς βιαζόμαστε, είτε σαν Έλληνες , είτε σαν Λαός του Π.Α.Ο.Κ. Βιαζόμαστε να κρίνουμε τι είναι σωστό και τι όχι , βιαζόμαστε να δούμε ποιος κάνει και ποιος δεν κάνει, βιαζόμαστε να προκαταλάβουμε αποφάσεις της διοίκησης για την ομάδα. Η λέξη «πίστωση χρόνου» είναι άγνωστη για εμάς , δικαιολογημένα εν μέρει από την λαχτάρα μας να δούμε τον Π.Α.Ο.Κ ψηλά , να κατακτά τίτλους. Μα από το 10 είναι δύσκολο να πας στο 3. Δεν γίνεται, βήμα βήμα θα προχωρήσεις την μία χρονιά στο 8, την άλλη στο 6 για να φτάσεις την 3η χρονιά στο 3 και μετέπειτα να είσαι ένα βήμα από την κορυφή που επιθυμείς να κατακτήσεις. Αυτό θεωρώ ήταν και το σκεπτικό των πρώην ποδοσφαιριστών μας που ανέλαβαν να σηκώσουν το βαρύ φορτίο της ομάδας που βούλιαζε και ήταν στο παρά 10' . Να δημιουργηθεί μια ομάδα σοβαρή, με ποδοσφαιριστές μαχητές -νικητές που θα κάνει υπερήφανο τον κόσμο της σε όλα τα γήπεδα και εν μέρει το έχουν πετύχει , γιατί το «αύριο» που μας περιμένει θα είναι ακόμη καλύτερο αρκεί και εμείς να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος αλλά κυρίως να πιστέψουμε και να αγαπήσουμε αυτήν την ομάδα όπως είχε πει ο Ζαγοράκης σαν ότι πολυτιμότερο έχουμε, γιατί ο Π.Α.Ο.Κ είναι μια «οικογένεια» και την οικογένεια μας την αγαπάμε και την προστατεύουμε...

Moican4...