Τώρα λοιπόν που τα συναισθήματα, από την ανείπωτη χαρά της κατάκτησης του πιο αντρίκιου πρωταθλήματος της ιστορίας του ποδοσφαίρου έχουν επανέλθει κατά κάποιο τρόπο στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να γίνει ταμείο για τη χρονιά που πέρασε!
Είναι η πρώτη και φυσικά η τελευταία φορά που θα ασχοληθώ με έναν άνθρωπο που αποζητά σαν κολασμένος την προβολή...
Ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων μου με τον ΠΑΟΚ, όπως ο καθένας μας πιστεύω, κάθε φορά ζω το ίδιο μαγικό ταξίδι!
Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα μεταξύ Glasgow Rangers-PAOK κι ενώ έχουμε πάρει τις θέσεις μας στο Ibrox Park πέφτει η είδηση του χαμού του σαν κεραυνός και τα λόγια που μου έλεγε πάντα μου τρυπάνε σαν καρφιά το μυαλό:
Καλοκαίρι του 1996, ένα δύσκολο καλοκαίρι μετά το χαμένο τελικό της Βιτόρια...
"Στον Πειραιά- στον Πειραιά στις 20 του Μάρτη, θα πάμε και θα κάνουμε το πιο μεγάλο πάρτι"...
Μπορεί για εμάς τους ΠΑΟΚτσήδες ο Ναός να βρίσκεται στην Τούμπα αλλά η Αγία του Τράπεζα βρισκόταν για 46 ολόκληρα χρόνια στο χαμηλοτάβανο της Π.Π.Γερμανού...
"Όποιος δεν έχει ταξιδέψει με πούλμαν για να δει την αγαπημένη του ομάδα ν' αγωνίζεται εκτός έδρας, πολύ δύσκολα θα καταλάβει αυτό το σημείωμα.
Ο νεοφώτιστος Απόλλων Καλαμαριάς υποδέχεται στο γήπεδο Χαριλάου τον Π.Α.Ο.Κ. για το πρωτάθλημα της Α εθνικής κατηγορίας,σε έναν αγώνα στο πρώτο ημίχρονο του οποίου,ο μεγάλος Γιώργος Κούδας, έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ...
"Στον Πειραιά- στον Πειραιά στις 20 του Μάρτη, θα πάμε και θα κάνουμε το πιο μεγάλο πάρτι"...
