Βεζυρτζής για όλους και για όλα!
SHARE:
-Τι σας έχει μείνει από εκείνη την πορεία και την κατάληξη με την κατάκτηση του Κυπέλλου;
«Αυτό, που ζήσαμε στη Γενεύη, το τι έγινε για να φτάσουμε ως εκεί, είναι η πιο γλυκιά ανάμνηση, που μπορείς να έχεις. Είχε βγει όλη η Ελλάδα στους δρόμους. Μέχρι και στην Κρήτη. Ήταν ο ΠΑΟΚ, που ονειρευόμουν, ήταν ο ΠΑΟΚ όπως τον είχα στο μυαλό μου. Έτσι τον ονειρεύομαι και σήμερα. Να είναι ο ΠΑΟΚ τη Ελλάδας, όχι ο ΠΑΟΚ της Θεσσαλονίκης. Τότε το κοινό του ΠΑΟΚ ήταν κατά βάση ποδοσφαιρικό, με το μπάσκετ ο ΠΑΟΚ απέκτησε καινούριους φιλάθλους, μεγάλωσε κι άλλο»
-Νομίζω πως και το PAOK SPORTS ARENA εκείνη τη βραδιά το κερδίσατε!
«Είχαμε δει λίγο πιο μακριά. Αντί μετά τα παιχνίδια να πηγαίνουμε στο Ακρόαμα να διασκεδάζουμε, εμείς είχαμε βάλει στόχο να κάνουμε γήπεδο. Είναι μεγάλη υπόθεση, δείτε μόνο ότι σήμερα όλοι ονειρεύονται γήπεδα. Εμείς το έχουμε. Εκμεταλλευτήκαμε τις συγκυρίες. Κι ο Άρης αν ήθελε γήπεδο, θα έκανε κι αυτός».
-Τι μπάτζετ είχε ο ΠΑΟΚ τότε, εκείνες τις χρονιές, από το 1990 ως το 1993, που είχε ομαδάρα;
«Πολύ υψηλό! Εκείνη την εποχή ο ΠΑΟΚ έφερε τον Λέβινγκστον με 1,4 εκατομμύριο δολάρια το χρόνο, και τα χρήματα είχαν άλλη αξία τότε. Ήταν ο Πρέλεβιτς, ο Κόρφας, εκείνος ο ψηλός, που είχαμε για σέντερ. Ήταν πολύ μεγάλα τα νούμερα. Και δεν ήταν ποδόσφαιρο να έχεις 40.000 εισιτήρια. Είχαμε γήπεδο 5.000 θέσεων με 700 δραχμές εισιτήριο στην Ελλάδα και 30 εκατομμύρια δραχμές τηλεοπτικά. Ήταν τα χρόνια της τσέπης. Όλα από την τσέπη μας. Ήταν η τρέλα, που μας είχε πιάσει, να πάμε τον ΠΑΟΚ στην κορυφή. Ο Άρης ήταν τότε υπερομάδα, έπαιρνε τρόπαια για πλάκα.
Παλέψαμε και για να πετύχεις πρέπει να ξοδέψεις. Να φέρεις παιχταράδες και προπονητή. Με το μπάτζετ, που είχαμε τότε στο μπάσκετ, έκανες ομαδάρα στο ποδόσφαιρο! Είπα μια μέρα στον ταμία της ποδοσφαιρικής ομάδας τι μπάτζετ έχουμε κι έπεσε από την καρέκλα του».
-Είναι αλήθεια ότι το πρώτο βιολί της εποχής ήταν ο Πρέλεβιτς. Πως τον βρήκατε;
«Ένας φίλος από την Γιουγκοσλαβία, μου μίλησε για έναν παίκτη, που δεν έπαιζε πολύ εκεί και είχε ρίζες από την Ελλάδα η μητέρα του. Το Θεσσαλονίκη – Βελιγράδι το έκανα Θεσσαλονίκη – Περαία. Πήγα μια φορά, δεν έπαιξε καθόλου, πήγα δεύτερη, έπαιξε λίγο. Μετά ξεκίνησα να ψάχνω χαρτιά. Τον κλείσαμε, έμεινα 15 μέρες σε ένα ξενοδοχείο στο Βελιγράδι κι έψαχνα χαρτιά. Τότε απαγορεύονταν οι ξένοι και ψάχναμε τέτοιους παίκτες. Βρήκα και τον Κόρφα, από έναν Ελληνοαμερικάνο, πήγα στο Ντάλας και τον είδα σε ένα τουρνουά με τους Αχέπανς. Πήρα τον Κλάδη, τον Παπαχρόνη, τον Παπασαράντου».
-Ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης, που είχατε, γιατί τον χειρότερο τον μαντεύουμε όλοι…
«Ο Κόρφας, ο Πρέλεβιτς, ο Μπάρλοου… Ο Κόρφας άλλαξε την μετέπειτα πορεία του ΠΑΟΚ.Ήταν το κομπιουτεράκι μας. Θα ήθελα να είναι στον ΠΑΟΚ και σήμερα, έστω με κάποιο ρόλο. Για τον Μπάνε, το χαρτί για το ότι μπορεί να παίζει ως Έλληνας στην Ευρώπη, μου το έφερε ο ίδιος ο Στάνκοβιτς στην Αθήνα. Τον περίμενα στο αεροδρόμιο κι όταν μου το έδωσε, μου είπε «αυτό είναι ένα δώρο για σένα». Εκείνο το χαρτί, μου άνοιξε την όρεξη για μεγαλύτερα πράγματα».
-Εκείνη η ομάδα είχε γίνει για να κυριαρχήσει, πήρε το πρωτάθλημα, πήγε να πάρει το πρωταθλητριών. Τι πήγε στραβά;
«Στραβά πήγε το φάιναλ φορ. Θα παίρναμε απίστευτα χρήματα, αν το κατακτήσουμε. Πριν τον τελικό, είχα συνάντηση στο Ιντερκοντινένταλ με την μεγαλύτερη διαφημιστική εταιρία της Ευρώπης. Υπογράψαμε προσύμφωνο, θα παίρναμε 1 δισ. 600 εκατομμύρια δραχμές, εφόσον ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Θα παίζαμε στο Μακ Ντόναλντς του Μονάχου. Εκείνη τη μαύρη βραδιά, έπαθε ο ΠΑΟΚ τη ζημιά, που έπαθε, έπαθα κι εγώ τη ζημιά που έπαθα. Ήταν λάθος. Δεν κάνεις προϋπολογισμό ποτέ για ένα γκολ ή ένα καλάθι, που θα μπει. Γιατί μπορεί να μην μπει».
-Τι θα μπορούσε να έχει γράψει την ιστορία διαφορετικά;
«Τίποτα, μόνο εκείνο το φάιναλ φορ. Το ότι έγινε στην Αθήνα ήταν κακό για μας. Όλοι μας είχαν σίγουρους. Αν και πήραμε το 50% των εισιτηρίων, η ζήτηση ήταν για 100 χιλιάδες. Αποπροσανατολιστήκαμε».
-Έχουμε ακούσει τόσα πολλά για τον Γκάλη. Μέχρι το κι ότι είχε κλείσει.
«Είχαμε συμφωνήσει σε όλα. Ο Γκάλης ήταν πικραμένος από την συμπεριφορά του Άρη, έβλεπε ότι ο ΠΑΟΚ ήταν έτοιμος να πάρει το πρωταθλητριών και μου το είχε πει. Ο Γκάλης δεν πήρε ποτέ ευρωπαϊκό, το ήθελε πολύ. Δεν έπρεπε να ακούσω τον προπονητή (σ.σ. Ίβκοβιτς), που μου είπε ότι ένας τέτοιος παίκτης σε μια στρωμένη ομάδα, δεν είναι καλή κίνηση. Μεγάλο λάθος μου. Με τον Γκάλη θα τα είχαμε πάρει όλα»
-Απ΄ όλα όσα ζήσατε, τι δεν θα αλλάζατε με όλο το χρυσάφι του κόσμου;
«Το μόνο, που κέρδισα, είναι η εκτίμηση και η αγάπη του κόσμου. Το εισπράττω και μετά από 26 χρόνια. Και από παιδιά, που τότε δε ζούσαν. Ίσως τους τα αφηγήθηκαν οι πατεράδες τους. Αυτό είναι το κέρδος μου. Αυτό πως και με τί να το αλλάξεις;»
-Όταν περνάτε έξω από το Παλατάκι, τι σκέφτεστε;
«Γιατί να μην έχει εκείνη η μεγάλη ομάδα αυτό το γήπεδο; Να το πλημμυρίζει ο κόσμος! Όταν βλέπω στην τηλεόραση τον ΠΑΟΚ να παίζει με 300 άτομα στο γήπεδο, πιάνεται η ψυχή μου. Γι΄ αυτό δεν πηγαίνω στο γήπεδο. Ποτέ δεν περίμενα ότι το βόλεϊ θα μαζεύει περισσότερο κόσμο από το μπάσκετ»
-Οι εποχές έχουν αλλάξει. Πως βλέπετε την ομάδα σήμερα;
«Σήμερα ο ΠΑΟΚ, απλά συμπληρώνει το πρωτάθλημα. Κάποτε χάναμε ένα ματς από τον Άρη και δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε στην πόλη. Εγώ ντρέπομαι να είμαστε ικανοποιημένοι που βγαίνουμε 4οι»
-Μήπως είστε λίγο άδικος; Είναι άλλες εποχές, χωρίς χρήματα…
«Εγώ όταν δεν είχα πια την οικονομική δυνατότητα, πήγα το άλλο πρωί στο σπίτι μου. Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλο μέγεθος, διαχρονικά πάντα βρίσκεται κάτι. Καλή η καραμέλα της εξυγίανσης, αλλά ο ΠΑΟΚ κυνηγά θέσεις, που δεν του αρμόζουν. Για να γίνει ο ΠΑΟΚ μεγάλος, κάποιοι εκτός από χρήματα, πήγαν να χάσουν και τη ζωή τους».
-Ρεαλιστικά, τι θα μπορούσε να ανυψώσει πάλι τον ΠΑΟΚ;
«Χρειάζονται χρήματα. Αφού δεν υπάρχουν, θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ να μαζεύει Έλληνες παίκτες. Ο Κόρφας και ο Πρέλεβιτς εδώ έγιναν παιχταράδες, δε ήταν. Κάποτε, μόνο για να παίζουν στο Κόρατς και όχι στο πρωτάθλημα, φέραμε Βάρνερ, Ραντ, Σίμπσον και άλλους. Εμείς πως τους βρίσκαμε; Δεν γίνεται να μην έχουμε απαιτήσεις. Μιλάμε για τον ΠΑΟΚ»
-Λέγεται, ό,τι κάποια στιγμή θα πάρει την ομάδα ο Σαββίδης…
«Μία ενίσχυση την δίνει και σήμερα. Να πάρει το μπάσκετ; Δεν ξέρω. Ο Σαββίδης ενισχύει όλα τα τμήματα. Θα τα πάρει όλα; Μακάρι, αλλά εγώ δεν το βλέπω».
-Ήσασταν ο μόνος, που πήγατε στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ και φύγαμε μόνος σας. Γιατί;
«Δεν έχω μιλήσει ποτέ γι΄ αυτό. Μετά από τρεις – τέσσερις συναντήσεις με τον Σαββίδη, αποφάσισα να πάω. Είχαμε συμφωνήσει για γίνουν πέντε πράγματα, έβλεπα ότι δεν θα γίνουν κι έφυγα. Αυτή είναι η φύση μου. Εγώ τον ΠΑΟΚ τον θέλω να πρωταγωνιστεί. Όταν έχεις τέτοιο επενδυτή, που ικανοποιεί κάθε επιθυμία, η θέση του ΠΑΟΚ είναι μία : πρωταθλητής. Από την ώρα, που δεν μπορούσα να κάνω τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή, έφυγα. Όσο εγωιστικό κι αν φαίνεται. Εγώ πιστεύω ότι και πέρσι και φέτος, ο ΠΑΟΚ μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα».
-Τι ακριβώς σας ενοχλούσε;
«Είναι πολλά, που με ενοχλούσαν. Εγώ δεν μπορούσα να μείνω για να κάνω τον έναν από τους πολλούς. Εγώ τον δικαιολογώ τον Ιβάν. Τα χρήματα είναι δικά του, ο ΠΑΟΚ είναι δικός του, έχει άλλη φιλοσοφία, που δεν έχω εγώ. Είναι ιδιοκτήτης, το σέβομαι και το ξέρει. Στο αφεντικό δεν μπορείς να κάνεις το αφεντικό».
-Γιατί πήγατε;
«Γιατί πίστεψα ότι θα φέρω εις πέρας κάποιον στόχο. Σε ομάδα χωρίς στόχους δεν πηγαίνω. Το σέβομαι, παραδέχομαι, ό,τι δεν μπορείς να κάνεις κουμάντο χωρίς να είσαι αφεντικό. Ότι αναλαμβάνω θέλω να το κάνω πρώτο, δεν μουαρέσει να είμαι 2ος. Ο καθένας ονειρεύεται πράγματα διαφορετικά. Στην παραγοντική μου πορεία το απέδειξα, το έκανα, το πλήρωσα, αλλά έφτασα εκεί που ήθελα. Το πίστευα για το ποδόσφαιρο, οι εποχές είναι καλές. Ο κόσμος το πιστεύει. Έλλειπαν τα χρήματα. Τώρα υπάρχουν επί 100»
-Πάντως πριν από ένα χρόνο, όταν τέθηκε θέμα, είχατε εισηγηθεί την αντικατάσταση του Τούντορ από τον Ίβιτς. Έγινε αργότερα.
«Άργησε να γίνει, έγινε όταν έφυγα εγώ. Ο Τούντορ είχε δείξει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Για τον Ίβιτς είχα μάθει ότι έκανε δουλειά στην Κ20. Είναι παιδί, που έχει εξυπνάδα και ταλέντο. Μακάρι να βγάλει ο ΠΑΟΚ έναν καλό προπονητή, μακάρι να μείνει χρόνια κι όχι μετά από μια ήττα να αλλάζουμε προπονητή».
-Έχετε ξαναμιλήσει με τον Σαββίδη από τότε;
«Μια φορά, πέρσι. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Ο καθένας έχει τις θέσεις του, προχωράμε. Υποστηρίζω την προσπάθειά του, τον πιστεύω, τα αποτελέσματα θα κρίνουν. Εμένα δεν μου αρέσει να είμαστε το καλοκαίρι πρωταθλητές και τον Νοέμβριο να ψάχνουμε μεταγραφές»
-Πως βλέπετε την εξέλιξη της ομάδας;
«Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει καλή ομάδα, αλλά φέτος ήταν ευκαιρία να το πάρει. Δεν ξέρω πως θα είναι του χρόνου οι τρεις της Αθήνας. Από τον Δεκέμβριο μένουμε 10-12 βαθμούς πίσω. Κι ενώ οικονομικά είναι τόσο καλά τα πράγματα. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να παίξει Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί μεγαλώνεις, παίρνεις μεγάλους παίκτες, μπαίνεις στα ευρωπαϊκά σαλόνια, αποκτάς άλλον αέρα. Μετά παύεις να θεωρείς επιτυχία τη 2η θέση στην Ελλάδα. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας. Είτε κερδίζεις τον Ολυμπιακό, είτε την Ξάνθη, 3 βαθμούς παίρνεις. Δεν θέλει πανηγύρια σε νίκες, συναισθηματικές μεταπτώσεις. Τα βλέπεις όλα, τα περιφρουρείς, κοιτάς μπροστά και προχωράς».
-Ο δρόμος, πάντως, φαίνεται να έχει καθαρίσει. Το ποδόσφαιρο δεν είναι αυτό, που ήταν πέρσι.
«Αυτό, δείχνει πόσο ασόβαρο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήρθε ένας Κύπριος να αναλάβει την ΕΠΟ. Ο Σαββίδης έβαλε στόχο την εξυγίανση κι ελπίζω να είναι εξυγίανση κανονική. Ο Ιβάν έχει τη δύναμη και το όνομα για να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Αυτά που λένε ότι θέλει να γίνει ο νέος Χαλίφης, δεν υπάρχουν. Τον έχω ζήσει κι έχω καταλάβει ότι πασχίζει πραγματικά για να καθαρίσει το ποδόσφαιρο. Σε ένα ποδόσφαιρο με υγιείς συνθήκες, μπορείς να αναδείξεις την ομάδα σου και τι μπορείς να κάνεις».
-Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια Σαββίδη, το ταμείο τι βγάζει;
«Υπάρχει μία οικονομική ευρωστία, αν δεν ήταν ο Σαββίδης, θα είχαμε προβλήματα. Το έζησα πριν έρθει, ο ΠΑΟΚ θα είχε μεγάλες περιπέτειες. Περιμένουμε το αποτέλεσμα. Ελπίζω να μην περιμένουμε άλλα πέντε χρόνια. Ελπίζω θα έρθει ένα πρωτάθλημα. Κύπελλα πήρε κι ο Μπατατούδης».
-Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε πάλι με τα κοινά; Ίσως με τον Ερασιτέχνη;
«Όχι. Ο Ερασιτέχνης είναι για ανθρώπους, που ασχολούνται με τα ερασιτεχνικά αθλήματα, εγώ δεν είχα καμία σχέση κι επαφή ποτέ, ακόμη και τότε που ουσιαστικά πρόεδρος του ΑΣ ήμουν».
