Παραχαράσσει την ιστορία…

Μια ζωή αυτό ήταν ο ΠΑΟΚ. Η απαγωγή του Κούδα από τον Ολυμπιακό. Το ξεπούλημα «πακέτο» του Χάρη Μπανιώτη και του Τάις Λίμπρεχτς στον Κοσκωτά. Η αρπαγή του φονιά Χρήστου Δημόπουλου από τον Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη. Οι έρανοι, οι συναυλίες, τα λεφτά σε μαύρες σακούλες από σουβλάκια για να αποσύρει την προσφυγή ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης και η μετέπειτα πώληση του στο «τριφύλλι».

Ήταν ο Ορφανός, ο Γούναρης, ο Κωστίκος, ο Μαυρομμάτης, ο Γ.Χ. ο Βενετίδης, ο Καφές που θαμπώθηκαν από τα φώτα και κατηφόρισαν στο λιμάνι. Ήταν ο Λάζαρος που έφυγε για τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό πριν καν ακόμα ανδρωθεί στην Τούμπα. Ήταν ο Βιεϊρίνια και ο Κοντρσέρας που πουλήθηκαν κοψοχρονιά Γενάρη μήνα εν μέσω της σεζόν για να βγει η χρονιά και να πληρωθούν αυτοί που έμεναν πίσω.

Ο ΠΑΟΚ ήταν μια ζωή σαν την μάνα που αποχωρίζεται τα παιδιά της στην ξενιτιά, δίχως να μπορεί να κάνει τίποτα να τα κρατήσει. Ήταν μια ζωή επώδυνοι αποχαιρετισμοί, πίκρες, μισεμοί. Μια ζωή γεμάτη στερήσεις. Μεροδούλι, μεροφάι. Καθαρό κούτελο, περηφάνια, μα τσέπη άδεια. Ότι κι αν έβγαζε ήξερε ότι ήταν υποθηκευμένο αλλού. Ζωή χωρίς μέλλον.

Ο Ιβάν Σαββίδης δυσκολεύεται να κατανοήσει ακόμα τι ακριβώς είναι ο ΠΑΟΚ, κάθε μέρα το αντιλαμβάνεται όλο και περισσότερο. «Στον ΠΑΟΚ βρήκα τον εαυτό μου», δήλωσε πρόσφατα σε μία τιμητική εκδήλωση στα Γρεβενά, μα και στο πρόσωπο του ο ΠΑΟΚ βρίσκει έναν άλλον εαυτό, αυτόν που δεν είχε ζήσει ποτέ του. Αυτόν της αυτάρκειας.

Ο Ιβάν Σαββίδης ήρθε για να... παραχαράξει την ιστορία του ΠΑΟΚ. Ο κόσμος του -ακόμα- νιώθει άβολα. Δεν έχει συνηθίσει έτσι.

Το πρωινό της 12ης Μαΐου του 2016, όταν έπινε το ακριβότερο τσάι της ζωής του, αξίας 10.886.000 ευρώ, για να σβήσει άπαξ δια παντός τα χρέη του Δικεφάλου προς το ελληνικό δημόσιο, το νούμερο έμοιαζε ασύλληπτο, εξωπραγματικό ανήκουστο.

Σήμερα μοιάζει με πασατέμπο. Με φιστίκια. «Στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως» που τραγούδησαν και οι Magic De Spell.

Το «δεκάρικο» της ρήτρας του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα σαν ένα απλό «δεκάρικο». Σαν να μιλάμε για δέκα ευρώ. Κάπως έτσι, το «εικοσάρικο» της ρήτρας του Ίνγκασον πέρασε σαν κάτι το φυσιολογικό. Τα 12 εκατομμύρια της ρήτρας εξαγοράς του Σέρτζιο Ολιβέιρα από την Πόρτο κάνουν τον Γιώργο Σαββίδη να λέει πως «οι αριθμοί δεν θα αποτελούν εμπόδιο ΠΟΤΕ, όταν μιλάμε για το καλό και το συμφέρον του ΠΑΟΚ»!

Κάτι... τάληρα δεξιά κι αριστερά για παίκτες όπως ο Λέο Ζαμπά, κάτι κλειστά τριετή συμβόλαια με ανάλογες απολαβές σε παίκτες όπως ο Βέρνμπλουμ είναι πια κάτι σαν ψωμοτύρι. Η μεταγραφή του Κάρολ Σβιντέρσκι που πήγε κοντά στα 2 εκατομμύρια ευρώ, νούμερο απλησίαστο για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα πλην Ολυμπιακού, πέρασε σαν μία απλή επένδυση για το μέλλον.

Αφού μιλάμε με νούμερα ας το συνεχίσουμε έτσι. Ποιος θα περίμενε ότι ο ΠΑΟΚ θα έπαιρνε τον Ιανουάριο έναν εν ενεργεία διεθνή με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλίας; Διότι ο Σέρτζιο Ολιβέιρα που έπαιξε στα πρόσφατα παιχνίδια με Κροατία και Ιταλία ως τέτοιος λογίζεται από τον Φερνάντο Σάντος.

Δεν ήρθε ως ένας αραχνιασμένος από τον πάγκο παίκτης που ψάχνει κάπου να διώξει την σκουριά, αλλά ως ένα βασικότατο γρανάζι της καλύτερης Πόρτο όλων των εποχών, αυτή που έσπασε πρόσφατα το απόλυτο ρεκόρ Πορτογαλίας με 18 συνεχόμενες νίκες και άνετη πρόκριση στους «16» του Champions League. Σε αυτούς τους «δράκους» ο 27χρονος μέσος έκανε 35 παιχνίδια στο ημερολογιακό 2018. Ολογράφως τριάντα πέντε. Κι αυτός ο παίκτης έρχεται τρέχοντας στον ΠΑΟΚ. Ε, τότε μάλλον έχει αλλάξει επίπεδο ο Δικέφαλος.

Ο τρόπος που ο Ιβάν Σαββίδης έπεισε προσωπικά τον Ομάρ Ελ-Καντουρί να απαρνηθεί την λατρεμένη του Serie A και την πρόταση της Πάρμα, ενώ είχε ήδη ετοιμάζει βαλίτσες στο σπίτι, ο τρόπος που ανανέωσαν διαδικαστικά ο Πασχαλάκης, ο Κρέσπο, ο Μπίσεσβαρ και οσονούπω ο Βαρέλα, ο τρόπος που σιγά - σιγά ετοιμάζεται το νέο γήπεδο, όλα αυτά μαρτυρούν αυτό που η ΠΑΕ προβάλλει με κάθε ευκαιρία ως hastag σε όλες τις αναρτήσεις της στα social media.

The future is here.

Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος..