Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος!
Επιθυμώ σήμερα να μοιράσω συγχαρητήρια στους εξής πρωτομάστορες της ανείπωτης ευτυχίας που βιώνουν οι απανταχού της ευρωπαϊκής γης ψεκασμένοι.
Επιθυμώ σήμερα να μοιράσω συγχαρητήρια στους εξής πρωτομάστορες της ανείπωτης ευτυχίας που βιώνουν οι απανταχού της ευρωπαϊκής γης ψεκασμένοι.
Για λόγους, που δεν μπορούμε ν' αναλύσουμε τώρα, η λέξη «@ρχίδια» θεωρείται ... κακή λέξη. Και όμως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πιο όμορφη και πιο μεστή λέξη απ' αυτή για τον απλό λόγο ότι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ σημαίνει ό, τι πιο σημαντικό υπάρχει στην ΑΝΔΡΙΚΗ φύση δηλαδή το γενετήσιο υλικό « διά αρχή».
Έχω την τύχη να έχω δει τους 14 από τους 17 τελικούς κυπέλλου που έπαιξε ο ΠΑΟΚ. Δεν θα σταθώ σε ζητήματα που αφορούν ποδοσφαιρική τακτική και προπονητική προσέγγιση του τελικού του Σαββάτου σε σχέση με τους προηγούμενους για έναν και μόνο λόγο:
Πολλά λέγονται και πολλά γράφονται για τον τελικό του Κυπέλλου που θα γίνει στην Αθήνα μεταξύ μιας ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ και μιας Αθηναϊκής ομάδος.
Ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ανέδειξε με απλό και συνοπτικό τρόπο ότι ο μέσος ΕΛΛΗΝΑΣ κυβερνάται, εκπαιδεύεται, διαμορφώνει αντιλήψεις και ενημερώνεται, από αγράμματους, αστοιχείωτους, άξεστους, απολίτιστους, υπάνθρωπους και υπόνομους.
Εδώ και 25 χρόνια, γνωστά δίποδα της Αθηναϊκής ολιγαρχίας του οικονομικού πλούτου, μαζεύτηκαν όταν μύρισαν χρήμα που τους προσέφερε η διαχρονικά ξενοκίνητη και ξενόδουλη «κυβέρνηση» στο όνομα της
Παρακολουθώντας όλα τα συμβαίνοντα στο λημέρι των πρασινοκόκκινων αιμοσταγών «κονκισταδόρων» του ποδοσφαίρου και της πολιτικής του κράτους της ΜΟΥΝΙχίας, παρατηρεί αλλά και εξάγει κάποιος το εξής συμπέρασμα:
Με αφορμή την παρουσία του ΠΑΟΚ σε χώρο/γήπεδο του ΕΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ που έχουν καταλάβει αυθαίρετα, παράνομα και γκαγκστερικά, δίποδα, που μέσω της «κρατικής ταυτότητος» αυτοαποκαλούνται...
Την περασμένη Τετάρτη στην Τρίπολη παίχθηκε ένα παιχνίδι απ' αυτά που κόβουν την ανάσα.
Λοιπόν ραγιαδάκο σήμερα είναι η τυχερή σου ημέρα. Γιατί; Γιατί σήμερα γιορτάζεις και θα σε κάνω ένα δώρο για την γιορτή σου.
Καλώς τον πελάτη, καλώς τον «χάνω από τα Τέμπη». Ραγιαδάκο πιστός στο ιστορικό σου ραντεβού βγήκες από το κρατίδιό σου, πέρασες τα βόρεια σύνορα της Εκάλης και πάτησες στην Ελλάδα.