Εφήμερος πρωταθλητισμός ή πρωταθλητισμός για πάντα;

Ο νοικοκύρης Πατέρας αγαπάει πολύ τα παιδιά του. Με την μικρή του επιχείρηση προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με όλα τα οικογενειακά βάρη: Στεγαστικό δάνειο, ΔΕΗ, ΟΤΕ, Υδρευση, διατροφή, ένδυση, φροντιστήρια, ψυχαγωγία κτλ. Δεν θέλει με τίποτα να δυσαρεστήσει τα παιδιά του αλλά στον τομέα της ψυχαγωγίας, κυρίως, τα οικονομικά του, προς ώρας τουλάχιστον, δεν του επιτρέπουν υπερβάσεις. Τα παιδιά, όμως, δεν καταλαβαίνουν από οικογενειακά βάρη και θέλουν να τους εξασφαλίσει ο μπαμπάς τους και εξοχικό σπίτι, στην εξωτική Χαλκιδική, και ακριβά ρούχα και παχυλό χαρτζιλίκι αλλά και πολλά άλλα.

Εκείνος λέει ότι θα πρέπει  να τα στερηθούν αυτά για κάποια χρόνια ώστε να μεγαλώσει η επιχείρηση και σιγά – σιγά με την συνετή δουλειά όλων να τα αποκτήσουν. Ο στοργικός Πατέρας, όμως τελικά, υποκύπτει στις παιδικές απαιτήσεις και για να τους ικανοποιήσει αναγκάζεται να προσφύγει σε νέο Τραπεζικό δανεισμό γιατί του αρέσει να βλέπει τα παιδιά του ευτυχισμένα αλλά και γιατί πάνω απ΄όλα δεν μπορεί την γκρίνια.

Χρόνο με τον χρόνο το σπίτι βουλιάζει στα χρέη μέχρι που κάποια στιγμή τα χάνουν όλα και το μόνο που τους απόμεινε ήταν οι γλυκές αναμνήσεις από κάποια όμορφα καλοκαίρια στο εξοχικό και μία καρδαρόμπα γεμάτη ακριβά ρούχα.. Η ζωή από δω και πέρα  γίνεται δύσκολη για όλους και τα παιδιά μέμφονται τον κακοδιαχειριστή Πατέρα τους για το οικονομικό του «Βατερλό» και την παρακμή της οικογένειας που τελικά διαλύεται από την γκρίνια (όπου φτώχια και γκρίνια που λέει και ο λαός…).

Διακρίνω υπέρμετρο ενθουσιασμό σε μεγάλη μερίδα οπαδών μας. Οι εξελίξεις των τελευταίων 2 ετών μας έχουν απογειώσει  και απ΄ τις πύλες της κολάσεως βρεθήκαμε να ονειρευόμαστε άπιαστα, μέχρι πρότινος, παραδεισένια μεγαλεία.

Απαιτούμε πολλές και μεγάλες μεταγραφές. Θέλουμε εδώ και τώρα το πρωτάθλημα. Ζητάμε, όμως ταυτόχρονα, και μία εξυγιασμένη οικονομικά ΠΑΕ ενώ για το προπονητικό μας κέντρο ονειρευόμαστε άμεση αποπεράτωση για φέτος.

Πολλά τα καρπούζια στη μασχάλη μας «Πατριώτη»… Ένας Ζαγοράκης είναι αυτός που με την συνεπικουρία της υπόλοιπης διοίκησης προσπαθεί  για τα πάντα αλλά μη ξεχνάμε ότι μοναδικός επενδυτής είναι ο λαός μας. Χωρίς την  έξωθεν οικονομική βοήθεια δεν γίνεται άμεσα να τα καταφέρει η διοίκηση όλα τα παραπάνω, όπως τα ζητάμε εμείς τα ονειροπαρμένα παιδιά της ασπρόμαυρης παροικίας.

Απαιτείται, λοιπόν, άμεση ιεράρχηση των προτεραιοτήτων:

Α. Θέλουμε άμεσο πρωταθλητισμό; Αυτό σημαίνει πολλές και μεγάλες μεταγραφές για τη δημιουργία ανταγωνιστικής ομάδας τίτλων. Όμως σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να ξεχάσουμε, όχι μόνο για φέτος αλλά και για μερικά ακόμα χρόνια, τόσο την οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ όσο και το προπονητικό κέντρο. Ο κίνδυνος να ξανακυλήσουμε στο βούρκο των χρεών μεγάλος, χώρια που θα καεί σε αυτήν την περίπτωση το εγγυημένο χαρτί «Ζαγοράκης».

Β. Θέλουμε άμεση οικονομική εξυγίανση και προπονητικές εγκαταστάσεις στα ευρωπαϊκά πρότυπα των μεγάλων ομάδων; Αυτό σημαίνει συντηρητικές μεταγραφές ουσίας χωρίς σπατάλη και ρίσκο που όμως δεν μπορούν να μας εγγυηθούν ότι θα φτιάξουμε άμεσα ομάδα πρωταθλητισμού, εκτός και εάν μας βγούν «τα λαχεία» που θα ψωνίσουμε και μας λυπηθεί και η φιλεύσπλαχνη  θεά τύχη. Κάθε μέρα, όμως, δεν είναι «Πάσχα» όσο και εάν ο Ζήσης είναι μακράν ο καλύτερος της πιάτσας…

Απλός ο προβληματισμός. Διαλέγουμε και παίρνουμε: Άμεσος και εφήμερος πρωταθλητισμός ή κάθε χρόνο και καλύτεροι με στόχο μέσα σε λίγα χρόνια την παγίωση  αυτού του πρωταθλητισμού με μία ΠΑΕ κερδοφόρα και με ένα απέραντο «PAOKLAND» ως προπονητικό κέντρο ;