Σημείον ... αμφιλεγόμενον !
SHARE:
Έχουμε για πρόεδρο, εμπνευστή και συντονιστή της πορείας μας αυτής τα καθαρότερα ελληνικά ποδοσφαιρικά χέρια που όταν σήκωναν το Ευρωπαϊκό βούλιαξαν τη χώρα 10 πόντους από τα Πανελλήνια χοροπηδητά της συγκίνησης. Τον άνθρωπο που έχοντας το αναμφίβολο χάρισμα του ηγέτη επέβαλε πολύ νωρίς την προσωπικότητά του στα γαλανόλευκα αποδυτήρια της πάντα σκληροπυρηνικά Αττικογενούς Εθνικής ομάδας, συντονίζοντας και εμπνέοντας για χρόνια πολλά το φρόνιμα όλων των διεθνών συμπαικτών του στα αποδυτήρια και στο χορτάρι.
Όπως όλοι οι ηγέτες προτού αναλάβει τον Π.Α.Ο.Κ. εντόπισε με πολλή προσοχή τους συνεργάτες του. Δεν διάλεξε τα εύκολα ιστορικά ΠΑΟΚτσήδικα ονόματα, όπως θα έκαναν πιθανότατα, άλλοι. Διάλεξε εκείνους που ήθελε αυτός με τα δικά του αποκλειστικά κριτήρια.
Στα οικονομικά δεν χρειάζεται να αναφερθώ. Στα τεχνικά, όμως, είχε ένα σχέδιο στο μυαλό του και ήθελε τα κατάλληλα χέρια για να το υλοποιήσει. Έφερε αμέσως το Ζήση στην ομάδα για να κρεμάσει σε αυτήν, άρον - άρον, τα παπούτσια του και να αναλάβει αμέσως τεχνικός διευθυντής. Δεν δίστασε να απομακρύνει, σχεδόν άμεσα, τον συμπαθέστατο ΠΑΟΚτσή Παράσχο, που λίγους μήνες πριν δήλωνε ότι ικανοποίησε ένα όνειρο ζωής με τον ερχομό του στην ομάδα, για να φέρει το άλλο σπουδαίο γρανάζι του πλάνου του, τον Σάντος. Για το εάν πέτυχαν αυτές οι δύο κινήσεις δεν χρειάζεται να κουράσω κανέναν.
Όμως δεν αρκούσαν αυτές οι κινήσεις. Όσοι έχουν διατελέσει αθλητικοί παράγοντες, έστω και ερασιτεχνικού σωματείου, οποιουδήποτε αθλήματος στην Ελλάδα θα γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι η απουσία από τα κέντρα αποφάσεων της διοργανώτριας Αρχής των διάφορων πρωταθλημάτων μόνο πονοκεφάλους μπορεί να φέρει. Τα «μαγειρέματα» για κάθε θέμα είναι τόσο έντονα, από το ερασιτεχνικό μέχρι και το επαγγελματικό επίπεδο, που στα διενεργούμενα συμβούλια απλά επικυρώνονται οι επιλογές των διαδρόμων…
Η ομάδα μας απουσίαζε πάντα από τους παρασκηνιακούς αυτούς διαδρόμους. Οι εκπρόσωποί μας όλα τα χρόνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν είχαν την προσωπικότητα να αναμετρηθούν με τους αρχιμάγειρες του παρασκηνίου. Ο Θόδωρος το ήξερε αυτό πολύ καλά και δεν είχε σκοπό να αφήσει στους «αδηφάγους διαδρόμους» να του καταπιούν το όνειρο για ένα μεγάλο Π.Α.Ο.Κ.
Ο αμφιλεγόμενος Βασίλης Γκαγκάτσης ήταν το καταλληλότερο πρόσωπο για την εκπροσώπησή μας στην διοργανώτρια Αρχή. Βαθύς γνώστης του φανερού και κρυφού σκηνικού της ποδοσφαιρικής μας πραγματικότητας και με έντονες διασυνδέσεις στον Ευρωπαϊκό χώρο, είναι το πρόσωπο εκείνο που κανένα Αθηναϊκό λαμόγιο δεν θα προσπερνούσε αβασάνιστα. Είναι ο άνθρωπος εκείνος που θα εντοπίσει αμέσως και θα αντιμετωπίσει καλύτερα από κάθε άλλο ΠΑΟΚτσή παράγοντα οποιαδήποτε τρικλοποδιά επιχειρήσει το Αττικό «μαγειρείο» κατά της ανοδικής μας πορείας.
Ποιος, επιτέλους, είναι αυτός που συνεχίζει να θέλει τον αδύναμο Π.Α.Ο.Κ. του χθες; Τον «παρόντα - απόντα», τον «αγόμενο και φερόμενο» στα πρασινοκόκκινα άρματα, τον «λιγόψυχο», τον βαθύτατα ανυπόληπτο και δίχως πυγμή «αποβλημένο» από τους παρασκηνιακούς διαδρόμους της διοργανώτριας Αρχής; Ποιος επιτέλους, είναι εκείνος που προτιμάει τον Π.Α.Ο.Κ. μας «προσκυνημένο σκύλο» και όχι «επικίνδυνο λύκο»;
Θα σας πω αμέσως ποιοι είναι αυτοί: Είναι όλοι αυτοί οι αντίπαλοί μας που σήμερα μας κατηγορούν ότι δήθεν προδώσαμε, ως σωματείο, τις Αρχές μας και συμπράξαμε με τον αρχιερέα του παρασκηνίου για μερικά «αργύρια». Είναι όλοι εκείνοι που με μεγάλη αγωνία παρακολουθούν την επιστροφή μας στην ποδοσφαιρική κορυφή την οποία εάν δεν ανακόψουν με παράνομο και παρασκηνιακό τρόπο βλέπουν ότι πολύ σύντομα θα την κατακτήσουμε με το σπαθί μας. Είναι όλοι εκείνοι που βολεύονται αφάνταστα με τον Π.Α.Ο.Κ. ως «τίμια σταχτοπούτα» και όχι ως δυνατό σταυροφόρο της ασπρόμαυρης υπερηφάνειας. Είναι όλοι εκείνοι που συνεχίζουν να ταΐζουν «Παπά» ακόμα και σε αδελφούς μας που, δυστυχώς, χωρίς να το θέλουν παίζουν το παιχνίδι τους.
Όσο για τον Β. Γκαγκάτση το μόνο που έκανε ήταν να αναρριχηθεί διοικητικά μέσω του παρασκηνίου. Δεν το έφτιαξε εκείνος το παρασκήνιο. Σήμερα δεν είναι μέλος του παρασκηνίου αλλά όμως παραμένει βαθύτατα γνώστης του και η καλύτερη επιλογή για μας και αυτό είναι που φοβίζει τους Αθηναίους αντιπάλους μας που θα τους πολεμήσει εκείνος που εκείνοι για χάρη των δικών τους συμφερόντων κάποτε όπλισαν και ανέδειξαν… (παρεπιπτόντως δεν έκρυψε και ποτέ ότι είναι Π.Α.Ο.Κ.)
Διαλέγουμε, λοιπόν: Α) ή τρώμε τον «Παπά» της τίμιας «Σταχτοπούτας» και παραμένουμε ο αιώνιος «προσκυνημένος σκύλος» και καθόμαστε στα μοιρολατρικά αβγά μας ή Β) ακονίζουμε τα δόντια μας, ως «επικίνδυνος λύκος» έτοιμοι να δαγκώσουμε, και να δαγκωθούμε βέβαια, σε μία απόπειρα υπερήφανης ΠΑΟΚτσήδικης πτήσης κορυφής ενάντια σε κάθε ένα από εκείνα τα λαμόγια που μας θέλουν αιώνια σκυλάκια τους.
Στην κρίση του καθένα και ζητώ συγγνώμη για το μέγεθος του κειμένου, το θέμα όμως είναι πολύ σοβαρό.
