Το φραπεδάκι της χαράς

Βιάστηκαν κάποιοι κολλημένοι εχθροί του Π.Α.Ο.Κ. να μιλήσουν για περσινό σπρώξιμο από την διαιτησία που μας έφερε δήθεν τη δεύτερη θέση. Μας τοποθέτησαν, μάλιστα, στο ίδιο αμαρτωλό μαγειρικό σκεύος με ΟΣΦΠ και Λάρισα υποστηρίζοντας ότι αυτή η τριάδα ομάδων ευνοήθηκε προκλητικά από τη σφυρίχτρα. Περίεργες, ασφαλώς, οι τοποθετήσεις τους αλλά, προφανώς, όταν ο δικέφαλος δεν σφάζεται με κόκκινες κάρτες και μαϊμού πέναλτι το αντιΠΑΟΚτσήδικο ανοσοποιητικό σύστημά τους εξεγείρεται αγανακτισμένο και αντιδρά προκαλώντας πολλαπλούς υστερικούς πυρετούς. Το ότι, όμως, σε κανένα ντέρμπι δεν τελειώσαμε με ένδεκα μάλλον δεν τους αφορά όπως και τόσα άλλα που έγιναν σε βάρος μας αλλά δεν είναι της παρούσης και για αυτόν τον λόγο το αφήνω εδώ…

Το φαινόμενο του τέως ΠΟΚ να πορεύεται μονίμως σφιχταγκαλιασμένο με κάθε δίποδο της γνωστής στο Πανελλήνιο Καρκινογόνους Παράγκας δεν είναι κάτι που δεν το ξέρουμε. Στο τελευταίο πρωτάθλημα, όμως, έπρεπε να εξαργυρωθούν και κάποιες εκδουλεύσεις του τότε προεδρείου της διοργανώτριας, προς τα Αττικά συμφέροντα και έτσι ήρθαν τα περίεργα αποτελέσματα που ανέβασαν στον βατήρα της Ευρωπαϊκής προσπάθειας την ΑΕΛ.

Επακολούθησε ο ντροπιαστικός αποκλεισμός της από τους αλιείς του παγωμένου βορρά και αμέσως απεφάνθηκαν οι αρουραίοι του ποδοσφαίρου μας ότι την ίδια Ευρωπαϊκή τύχη θα έχει και ο …ευνοημένος περσυνός Π.Α.Ο.Κ. καθότι «κατέλαβε και αυτός με σπρώξιμο μία θέση που δεν του άξιζε έχοντας μία πολύ μέτρια ομάδα».

Μαύρη νύχτα θα πρέπει να πέρασαν στις 30 Ιουλίου όλοι οι τυφλοπόντικες της επικράτειας. Εχασαν την χρυσή ευκαιρία να τεκμηριώσουν τα αστήρικτα κομπλεξικά τους αντιΠΑΟΚτσήδικα επιχειρήματα και τώρα θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τον άλλο γύρο. Και το χειρότερο για τα παραπάνω τρωκτικά είναι ότι ο Σάντος, πλην του Τσιρίλο στη θέση του απόντα Κοντρέρας και του Φωτάκη, εμπιστεύθηκε ουσιαστικά την περσυνή ,,, «μέτρια» και «ευνοημένη» (…) ομάδα για να στραγγαλίσει τις έτοιμες από καιρό Βα… Ρέγγες. Και το έκανε σε ρυθμό ρελαντί, έτσι για πλάκα, και εάν δεν τραυματιζόταν ο Μούσλι και δεν γινόταν στο β΄ ημίχρονο ο αγωνιστικός χώρος βούρκος από τη βροχή το κοντέρ θα σταματούσε στα πολύ ψηλότερα.

Δεν είναι μόνο ότι ο δικέφαλος προσφέρει χαρά στις ασπρόμαυρες μάζες του. Είναι ότι, ταυτόχρονα, ποτίζει με δηλητήριο και τη εχθρική συνομοταξία των Ελλήνων οπαδών που δεν αντέχουν να μας βλέπουν ψηλά και αυτό είναι που διπλασιάζει την ευτυχία μας και κάνει ακόμα πιο γευστικό το απογευματινό φραπεδάκι μας γιατί έχει πολλή φάση όταν ωρύονται μπροστά στα μάτια σου αρνούμενοι να αποδεχθούν την πραγματικότητα. Και ποια είναι αυτή;

Είναι ότι ο δικέφαλος άλλαξε πλευρό και ξεκίνησε εδώ και δύο χρόνια μια πορεία υψηλών και μη αναχαιτίσιμων υπερήφανων πτήσεων και καλά είναι να γίνει αυτό κατανοητό, όχι μόνο έξω αλλά και μέσα στην οικογένειά μας, και να μην «διυλίζουμε τον κώνωπα» με ανώφελες γκρίνιες και ξενόφερτες αγκυλώσεις σε πρόσωπα και καταστάσεις.

Τελικά, όλα τα λεφτά στη ζωή είναι ο νόστιμος ο καφές αυτής της περιόδου που δεν τον αλλάζω με τίποτα και στου Κυρ Βρασίδα και παντού