«Παραμονή Γκαρσία: Η λογική και το συναίσθημα»

Πυξίδα του οπαδού, και ειδικά του ΠΑΟΚτσή, είναι το συναίσθημα.  Μη ζητάς από αυτόν λογική. Η προσέγγισή του με τον σύλλογο ερμηνεύεται επαρκώς μόνο από την ψυχολογική επιστήμη και όχι από την ορθολογιστική. Πού να την βρεις τη λογική στη συμπεριφορά του! Μήπως στα χιλιάδες χιλιόμετρα που διανύει κάθε χρόνο για να είναι «στου Π.Α.Ο.Κ. το πλευρό», μήπως στις δυσανάλογες με την τσέπη του δαπάνες για διαρκείας, φανέλες, μετοχές, εκδρομές και όλα τα συναφή; Ή μήπως στα αμέτρητα κρύα και θερμά ντουζ που τον λούει συνεχώς η ομάδα με τα σκαμπανεβάσματά της τα οποία δέχεται καρτερικά αποφασισμένος για ισόβια ψυχοβγαλτικά καψόνια;

Με το συναίσθημα πορεύεται ο ΠΑΟΚτσής. Σε αυτό μίλησε και ο Παμπλο Γκαρσία πέρυσι με την παθιάρικη αγωνιστική  συμπεριφορά του είτε αγωνιζόταν στην ζεστή αγκαλιά της Τούμπας είτε μόνος του, εναντίον όλων, στο κρατικό γαυρογήπεδο των θρασύδειλων κοκκινόψειρων. Βρήκε το κατάλληλο ασπρόμαυρο κλειδί, ξεκλείδωσε, και μπήκε στις καρδιές όλων μας ως την αιχμή έκφρασης των λεβέντικων ιδανικών μας, κόντρα σε ότι σιχαινόμαστε πιο πολύ από όλα: το κατεστημένο, το χάϊδεμα και την  προστασία.

Δεν μπορεί ο καθένας να κυριεύσει την δικέφαλη μάζα. Πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να το κάνει και, κυρίως, όχι με τα λόγια γιατί αυτά εξανεμίζονται εύκολα. Εργα θέλουμε να βλέπουμε και από τον Πάμπλο τα είδαμε. Η γροθιά του στη βραζιλιάνα χορεύτρια  πράγματι  ήταν αντικειμενικά μία άκρως κατακριτέα ενέργεια που στοίχισε αγωνιστικά. Οταν όμως το χέρι το οπλίζει το άδικο, η μεροληψία και το διαιτητικό άσυλο των αντιπάλων, και μάλιστα μπροστά στα μάτια σου, τότε ναι μεν ο διαιτητής και το κατεστημένο σού βγάζει την κόκκινη κάρτα, η ασπρόμαυρη κοινότητα όμως σε ανακηρύσσει επίτιμο μέλος της χορηγώντας σου ισόβιες απολαβές αγάπης και λατρείας.

Και βέβαια είναι πολύ λογικό να βγαίνει κάποιος και να λέει «τι είναι αυτά που λέτε» ο Πάμπλο με την τακτική του μας έκαψε «ουκ ολίγες φορές»  κρεμώντας την ομάδα σε κρίσιμα παιχνίδια. Όλοι μας συμφωνούμε σε αυτή τη τοποθέτηση αλλά ποιος είναι εκείνος που αβασάνιστα θα διώξει αυτόν τον αγωνιστικό και συναισθηματικό κολοσσό της καρδιάς μας έτσι ψυχρά και λογικά για δύο-τρεις κόκκινες κάρτες χωρίς την απαραίτητη δεύτερη ευκαιρία για ακόμα καλύτερη χρονιά με την ασπρόμαυρη φανέλα;

Ποιος είναι αυτός που θα κάνει το χατίρι του γαύρου διώχνοντας ένα αστέρι που δεν το διαθέτει καμία ελληνική ομάδα, που το μόνο που χρειάζεται  είναι περισσότερη αυτοσυγκράτηση στις διαιτητικές αποφάσεις και σίγουρα ένας αθλητής του δικού του βεληνεκούς μπορεί να το καταφέρει.

Ο γνωστός γαύρος δημοσιογράφος του κρατικού αθλητικού ραδιοφώνου, Παπανικολάου, είπε ότι «ο Π.Α.Ο.Κ. εάν διώξει τον Γκαρσία ανεβαίνει ένα επίπεδο παραπάνω». Καλά μας έπεισες φιλαράκο. Το ξέρουμε ότι θέλεις να βλέπεις αδερφίστικες συμπεριφορές σαν εκείνη του Οκκά στο κεφαλοκλείδωμα του Καρεμπέ και όχι αντρικές σαν του Πάμπλο. Όπως και σίγουρα θέλεις να βλέπεις έναν Π.Α.Ο.Κ. με παίκτες τύπου Κνολ κλπ.

Είπε κάποιος αδερφός στο site ότι η διοίκηση δεν πρέπει να παρασύρεται από τους φιλάθλους της παρά μόνο να εφαρμόζει το πλάνο της γιατί αυτή θα πρέπει να  λειτουργεί με τη λογική και όχι σαν τον οπαδό με το συναίσθημα. Σωστά. Συμφωνώ απόλυτα και γι΄αυτό πιστεύω ότι οι Ζαγορ, Βρύζας και Σάντος δεν ποντάρισαν σε κανένα συναίσθημα κρατώντας τον Γκαρσία. Πολύ λογικά σκέφτηκαν αφού με λίγο χαλινάρι παραπάνω συνεχίζουμε να διαθέτουμε έναν παίκτη παγκόσμιας κλάσης από εκείνους που φέρνουν πρωταθλήματα και, ταυτόχρονα, ένας ολόκληρος λαός, ο καλύτερος του κόσμου,  συνεχίζει να βλέπει στα ασπρόμαυρα έναν από τους εκφραστές του.

Στο συναίσθημα ποντάρουμε μόνο εμείς οι αμετανόητοι της  ευάλωτης αυτής πτέρυγας και πάλι καλά,  γιατί πώς αλλιώς θα ήμασταν ΠΑΟΚτσήδες;