Τα θέματα ¨ταμπού¨ και η ελευθερία της έκφρασης
SHARE:
Κατ΄ αρχάς, θα πρέπει να τονίσω ότι όλες μου οι απόψεις, όπως εκφράζονται μέσα από τα κείμενά μου, είναι καθαρά προσωπικές και δεν υποβάλλονται από κανέναν. Δεν εκφράζουν υποχρεωτικά την Admin team και ίσως, μερικές φορές, να μην εκφράζουν και κανέναν ΠΑΟΚτσή (το πιστεύω και αυτό).
Παρόλα αυτά νιώθω ότι αυτή η δημόσια συζήτηση, όπου ο καθένας μπορεί και εκφράζεται ελεύθερα, είναι η πιστή μεταφορά μιας συνηθισμένης συζήτησης, μεταξύ ομόθρησκων οπαδών σε κάποιο καφενείο, μπαράκι, στη δουλειά, στο σχολείο, παντού. Έτσι δηλ όλα τα θέματα που απασχολούν τον Π.Α.Ο.Κ. μας, όπως ακριβώς θα κάναμε και σε μία συζήτηση καφενείου. θεωρώ ότι θα πρέπει να τα λέμε όλα, να σχολιάζουμε τα πάντα
Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να υπάρχουν «αγκυλωμένα» θέματα, ούτε θέματα «ταμπού». Π.χ. Ανέβασα την άποψή μου για το θέμα «Γκαγκάτση», όπως το έκανα προφορικά και σε κάποιες τυχαίες καφενειακές συναθροίσεις οπαδών, αλλά και το κάνατε σχεδόν όλοι σας στον ατομικό σας περίγυρο. Λογικό, και ίσως επιβεβλημένο, ήταν να εκφραστούν και αντίθετες με τις δικές μου απόψεις, όπως και απόλυτα λογικό ήταν να συζητήσουμε δημόσια μέσα σε αυτό το site, και για αυτό το θέμα αλλά και για κάθε άλλο θέμα, που σχετίζεται με την ύπαρξη της ομάδας μας π.χ. για τους εξ΄ Αθηνών και Θεσσαλονίκης αντιπάλους μας, για πρώην ποδοσφαιριστές μας και για κάθε τι που μας «ταλάνισε» και ίσως συνεχίζει να μας «καίει» ως ΠΑΟΚτσήδες.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η ομάδα μας δεν κινδυνεύει από την οποιαδήποτε δημόσια έκφραση, έστω και εάν αυτή κοντράρεται με το ρεύμα, όταν αυτή παρουσιάζεται επαρκώς τεκμηριωμένη και χωρίς υβριστικό περιεχόμενο. Πως είναι δυνατόν να κινδυνέψει ο Π.Α.Ο.Κ. από την αναφορά στους συμπολίτες ή στον Γκαγκάτση, στον Σαλπιγγίδη, τον Φασούλα, τον Γούμενο, Βουλινό κλπ.;
Όταν κάποιος αρθρογραφεί για έναν συγκεκριμένο χώρο το συγγραφικό του ρεπερτόριο δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται από θέματα «ταμπού», όπως τα παραπάνω, γιά αυτή τότε το αποτέλεσμα είναι να χαμηλώνει επικίνδυνα η στοχαστική στάθμη των τοποθετήσεών του σε βάρος και του ιδίου αλλά και των αναγνωστών. δύο λόγους: Α) και γιατί υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να διαβάζουν για τα πάντα, να κρίνουν και να τοποθετούνται, και εκείνοι, δημόσια με τα σχόλιά τους, θετικά ή αρνητικά, αλλά και Β) γιατί πέφτει και η ποιότητα έκφρασης του κειμενογράφου, αφού όλοι ξέρουμε ότι η ελευθερία είναι η κινητήριος δύναμη της σκέψης και όταν περιορίζεται
Αλλά ας το δούμε και πρακτικά το πρόβλημα. Να μην γράφουμε, λοιπόν, για το ένα θέμα γιατί θα ξεσηκωθούν αντιδράσεις «αφήστε το κάτω από το χαλί» «είναι ανεπίκαιρο», να μην γράφουμε για το άλλο γιατί θα χαλάσει το κλίμα της ομάδας «καλά το έχουμε ξεχάσει τι το θέλετε τώρα να μας το θυμίζετε», τελικά, γίνεται να γράφει κάποιος «κατά παραγγελία» και μόνο για ό,τι θέλουν να διαβάζουν οι περισσότεροι ή μπορεί κάποιες φορές να είναι και οι λιγότεροι; Στις δημοκρατίες στο κάτω- κάτω μπορεί να κυβερνάει – υποτίθεται- η πλειοψηφία αλλά εκφράζεται ελεύθερα και η μειοψηφία.
Δεν γίνεται να γράφουμε συνέχεια μόνο για «το πόσο μεγάλος είναι ο Π.Α.Ο.Κ.» και «το πόσο τον αγαπάμε». Δεν γίνεται να επαναλαμβανόμαστε συνεχώς με, τα ίδια και τα ίδια, και γιατί γινόμαστε κουραστικοί αλλά και γιατί πέφτει και η ενημερωτική ποιότητα του site, που στο κάτω-κάτω διαβάζεται μανιωδώς και από αλλόθρησκους, οι οποίοι μπορεί, εκ φύσεως, δημόσια να μας κράζουν κατά βάθος, όμως, ξέρουν να αξιολογούν τη σωστή και τεκμηριωμένη ενημέρωση και να κρίνουν το οπαδικό επίπεδο κάθε ομάδας.
Συμπερασματικά είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο Π.Α.Ο.Κ. σα μεγάλος σύλλογος δεν κινδυνεύει από την ελευθερία της έκφρασης αλλά μόνο από το αντίθετο.
Με ΠΑΟΚτσήδικους χαιρετισμούς σε όλους.
