Τζοάν Σάστρε: Μία πόλη, μία ομάδα…

«Ήταν μία άβολη κατάσταση. Το κλαμπ κοιτούσε τα δικά του συμφέροντα κι εγώ τα δικά μου. Είχα δυσάρεστη γεύση στο στόμα. Πονούσε. Ήμουν στην Μαγιόρκα από μικρό παιδί και πάντα κοιτούσα να δίνω όσα περισσότερα μπορώ κάθε μέρα. Αν και μιλούσαμε για μέρες υπήρχαν στιγμές που μου έλεγαν πως είτε θα υπογράψω αυτό που προσέφεραν είτε τίποτα».

Το καλοκαίρι του 2020 αναθεώρησε πάρα πολλά από αυτά που πίστευε για ομάδες, φανέλες, ανθρώπους, σχέσεις. Η μοναδική ομάδα που γνώρισε από 12 ετών του έβαζε στο μαχαίρι στον λαιμό, επειδή αρνούνταν την πρόταση της για ανανέωση. Κι όχι μόνο αυτό. Τον υποχρέωσαν να προπονείται μόνος του μακριά από τους συμπαίκτες του. Δεν τον άφηναν να ανεβαίνει καν στο πούλμαν της ομάδας, έπρεπε να μετακινείται με το δικό του όχημα. Ακόμα και τα φιλικά προετοιμασίας στο προπονητικό κέντρο της Ciudad Esportiva τα έβλεπε μόνος του, σαν ξένος. Εξοστρακισμένος από όλους, λες και είχε υποπέσει σε κάποιο θανάσιμο αμάρτημα.

Τελικά, ο Τζοάν Σάστρε υπέκυψε. Λύγισε. Νικήθηκε σε αυτό το άτυπο μπρα-ντε-φερ με την ομάδα από τις Βαλεαρίδες. Στις 22 Ιουλίου, ανανέωσε με τους δικούς τους όρους ως το καλοκαίρι του 2023, όμως το έκανε με βαριά καρδιά. Κάτι είχε ραγίσει μέσα του. Η αγνή, άδολη σχέση αγάπης που είχε χτίσει με το κλαμπ είχε διαρραγεί μια για πάντα.

Επέστρεψε στις προπονήσεις, η ομάδα έκανε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Όλα είχαν αλλάξει. Η αρχή του τέλους, είχε μπει με την υπογραφή σε εκείνο το συμβόλαιο.

Δεν ήθελε να κατηγορήσει κάποιον προσωπικά, αλλά είχε μέσα του πικρία: «Ήρθα στην Μαγιόρκα 12 ετών με πολλά όνειρα και στόχους. Το μεγαλύτερο ήταν να παίξω στην πρώτη ομάδα. Κι ένα άλλο να παίξω στην Primera Division. Αμφότερα πραγματοποιήθηκαν. Έφτασα τα 100 επίσημα παιχνίδια με την ομάδα της γενέτειρας μου από τα 22 μου κι αυτό λέει πολλά. Ωστόσο, νιώθω ότι μερικές φορές το κλαμπ δεν αξιολογεί σωστά τα παιδιά που ανέβηκαν από τις ακαδημίες της κι αυτό στα μάτια μου δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνεται».

Μπορεί η ομάδα του να μην τον αξιολογούσε όπως θα ήθελε, αλλά για την πόλη που μεγάλωσε είναι ένας λαϊκός ήρωας. Θα είναι για πάντα η «σφαίρα από το Πορέρες», μόλις ο τρίτος που γεννήθηκε σε αυτή την μικρή κωμόπολη των Βαλεαρίδων που φόρεσε την φανέλα της Μαγιόρκα, αλλά ο μοναδικός που το έκανε στα σαλόνια της Primera Division.

Λίγο μετά την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία το καλοκαίρι του 2019, ο Σάστρε τιμήθηκε από όλο το Δημοτικό Συμβούλιο του Πορέρες, η Δήμαρχος της πόλης φόρεσε γεμάτη τιμή την κόκκινη φανέλα της Μαγιόρκα με το «2» και το όνομά του στην πλάτη.

Συχνά - πυκνά επισκέπτεται και μιλάει σε σχολεία, κάνοντας μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού. Σε ένα από αυτά υπενθύμισε ότι ο δρόμος προς την επιτυχία δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Ξεχώρισε από άλλα 100 παιδάκια στις δοκιμές που έγιναν στις ακαδημίες της Μαγιόρκα. Στα 16 του αναγκάστηκε να μείνει με μία θετή οικογένεια, διότι στο Πορέρες δεν υπήρχε λύκειο ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του, παίζοντας παράλληλα ποδόσφαιρο.

Παρότι διεθνής με τις μικρές Εθνικές Ισπανίας από τα 16 ως τα 19 του (μετρά 15 συμμετοχές με την Εθνική Νέων, πλάι στο πλευρό του φίλου του Μάρκο Ασένσιο που αποτελεί το πιο εκλεκτό προϊόν των ακαδημιών της Μαγιόρκα) χρειάστηκε να παίξει ουκ ολίγα παιχνίδια στην Σεγούντα Β' (τέταρτη Εθνική) με την Μαγιόρκα Β', μέχρι να τον δει σε ένα παιχνίδι ο τότε προπονητής Βιθέντε Μορένο και να τον ανεβάσει στην πρώτη ομάδα.

Η άνοδος του ήταν ραγδαία. Μέσα σε δύο χρόνια, από εκεί που έπαιζε στην τέταρτη εθνική με την β' ομάδα, έφτασε να βιώσει ενεργά την άνοδο στην La Liga και να παίζει βασικός στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης.

Από εκεί που έπαιζε σε γήπεδα που θύμιζαν τοπικό, έφτασε να βλέπει το όνομα του να «γράφεται» για κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες. Όχι πολύ μακριά, το καλοκαίρι του 2018, η τοπική Diario De Mallorca έγραφε για έναν παίκτη που παρακολουθούνταν στενά από Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Βιγιαρεάλ, αλλά και από φημισμένες ξένες ομάδες. Σύμφωνα με το περιβάλλον του Σάστρε, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του είχε καταθέσει πρόταση για να ενταχθεί στην ομάδα Νέων της, ενώ υπήρχε ενδιαφέρον από Τότεναμ, Γκλάντμπαχ και Αμβούργο!

Τότε τι έγινε και στράβωσε τόσο πολύ η καριέρα του; Πέρσι αγωνίστηκε σε 32 (από τα 42 παιχνίδια πρωταθλήματος) και ήταν μέλος της καλύτερης άμυνας της Segunda Division (28 γκολ παθητικό), που επέστρεψε και πάλι στα σαλόνια της La Liga μετά από έναν χρόνο απουσίας. Το καλοκαίρι που μας πέρασε όμως ο τεχνικός της ομάδας έκρινε ότι η ομάδα θέλει πιο «βαρύ» για την θέση του δεξιού μπακ.

Εισηγήθηκε τον δανεισμό του Πάμπλο Μαφέο από την Στουτγκάρδη και η μάχη έγινε άνιση. Ο Σάστρε έγινε για πρώτη φορά ρεζέρβα. Για πρώτη φορά ένιωσε ότι δεν τον θέλουν, δεν τον υπολογίζουν. Στο εκτός έδρας παιχνίδι του Σαββάτου κόντρα στην Λεβάντε, όταν ο Μαφέο τραυματίστηκε στο 57ο λεπτό, ο Λουίς Γκαρσία επέλεξε να παίξει με δύο καθαρούς αριστερούς μπακ, παρά να ρίξει στην μάχη την αυτονόητη λύση. Ήταν οι τίτλοι τέλους.

Ο Τζόαν Σάστρε -για πολλούς και διάφορους λόγους- είναι ο αγαπημένος των οπαδών της Μαγιόρκα. Είναι ένας από αυτούς. Ιδρώνει την φανέλα, πονάει την φανέλα, έφτυσε αίμα για να φτάσει να την φοράει. Ένας μικρόσωμος (1,74), αλλά πολύ αθλητικός μπακ, με πολύ καλό μυϊκό σύστημα και καλά ανεβάσματα, το παρατσούκλι του «η σφαίρα του Πορερές» μαρτυρά του λόγου το αληθές.

Θαυμάζει τον Ντάνι Άλβες, αλλά ξέρει ότι δεν μπορεί, ούτε γίνεται να παίξει σαν κι αυτόν. Είναι ένας τίμιος, φιλότιμος, αξιοπρεπής, συνεπής δεξιός μπακ, ο οποίος στα 24 του έχει στα πόδια του 180 επαγγελματικά παιχνίδια, εκ των οποίων τα 120 με την φανέλα της Μαγιόρκα, σε απόλυτα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ένας παίκτης που υπηρέτησε πιστά το σύνθημα «μία πόλη, μία ομάδα» και ο οποίος για πρώτη φορά θα βγει από την ζώνη ασφαλείας του για να δοκιμάσει μόνος του, κάπου αλλού. Κάποιος με λυσσαλέο κίνητρο να αποδείξει ότι... ουδείς προφήτης στον τόπο του