Από τα χωριά της Καστοριάς, στην καταξίωση με τον ΠΑΟΚ και το… όνειρο

Η διεθνής αθλήτρια από τα χωριά της Καστοριάς εκεί όπου έπαιζε ποδόσφαιρο με αγόρια, γνώρισε την καταξίωση στον Δικέφαλο κατακτώντας τίτλους και παίζοντας στο Champions League, ώστε να έρθει μετά η Εθνική Ελλάδος και η... εκτόξευση.

Για όλα αυτά, αλλά και τη ζωή της εκτός γηπέδων, η Ελένη Μάρκου μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΠΟ.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα χωριό του Νομού Καστοριάς, το Τοιχιό, όπου και είχα την πρώτη μου επαφή με το ποδόσφαιρο μέσω του πατέρα μου που ήταν ποδοσφαιριστής. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κλωτσάει μια μπάλα, στα τέσσερα και στα πέντε μου χρόνια», θα πει αρχικά η σέντερ φορ (και ενίοτε μέσος) της Εθνικής ομάδας και της ελβετικής Ζυρίχης, για το ξεκίνημα μιας σχέσης που η ίδια χαρακτηρίζει ως μεγάλο έρωτα! «Είμαι χαρούμενη για την καριέρα μου, είμαι πειθαρχημένη και τηρώ με ευλάβεια το καθημερινό πρόγραμμα γυμναστικής-προπόνησης-διατροφής. Θέλω στο μέλλον να ζήσω μια μεγάλη επιτυχία με την Εθνική, αυτό είναι το μεγάλο μου όνειρο».

Για την πορεία στο εξωτερικό:

«Μετά τον ΠΑΟΚ αγωνίστηκα στην Αμερική στο κολέγιο Monroe Community College της Νέας Υόρκης, στην Κύπρο στην ομάδα Apollon ladies, στη Γερμανία στην Έσεν στην πρώτη κατηγορία και στην Ελβετία πρώτα στη Βασιλεία και τώρα παίζω στη Ζυρίχη. Η Ζυρίχη για μένα είναι κάτι σαν πρωτεύουσα της Ευρώπης! Υπάρχει ποιότητα ζωής και έχω όλα όσα θα ήθελα. Το περιβάλλον της ομάδας είναι πολύ φιλικό, η προπονήτρια με βοηθά να γίνομαι καλύτερη και οι στόχοι είναι πολύ υψηλοί, καθώς η ομάδα παίρνει συνεχώς πρωταθλήματα και αγωνίζεται στο Champions League. Το συμβόλαιο είναι καλό, δεν έγινα εκατομμυριούχος, αλλά μου δίνει τη δυνατότητα να ζω καλά, ενώ υπήρξε και διάστημα που φιλοξένησα την οικογένειά μου αναλαμβάνοντας τα έξοδα όλων για ένα διάστημα και δεν αντιμετώπισα πρόβλημα. Φυσικά δεν υπάρχει σύγκριση με την Ελλάδα, ενώ τα συμβόλαια στην Ελβετία είναι καλύτερα ακόμη και από τη Γερμανία. Συνολικά, η πορεία στο εξωτερικό ήταν και παραμένει μια μεγάλη πρόκληση».

Για τον ΠΑΟΚ και την καθιέρωση στην Εθνική:

«Έπαιζα στο χωριό με αγόρια μέχρι τα χρόνια του Λυκείου, όταν και τέθηκε το ζήτημα να ενταχθώ στο οργανωμένο ποδόσφαιρο δεν μπορούσα να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ΠΑΟΚ, που κυριαρχούσε. Η συνέχεια είναι γνωστή. Πρωταθλήματα και κύπελλα με τον ΠΑΟΚ, συμμετοχές στο Champions League Γυναικών και καθιέρωση από πολύ νεαρή ηλικία στην Εθνική Ομάδα. Ναι, δούλεψα και εξακολουθώ να δουλεύω πολύ ως αθλήτρια, νοιώθω όμως ευλογημένη για την εξέλιξη που είχε η ζωή και η καριέρα μου, καθώς όλα πήγαν καλά, με τίτλους, επιτυχίες και αναγνώριση. Και η μεγαλύτερη από όλες, ήταν φυσικά, η κλήση και η καθιέρωση στην Εθνική Γυναικών. Όταν ήρθε η πρόταση για ένταξη σε κολεγιακή ομάδα της Αμερικής, δεν το σκέφτηκα στιγμή, είπα αμέσως ναι, γιατί ήθελα να δοκιμάσω σε ένα ξένο πρωτάθλημα, να βουτήξω στα βαθιά βγαίνοντας από την comfort zone. Είχα αποφασίσει από πολύ μικρή ηλικία ότι θέλω να παίξω επαγγελματικά, να ζω από το ποδόσφαιρο».

Για τον Κατηκαρίδη:

«Ένα καινούργιο κεφάλαιο ξεκίνησε για την Εθνική Ομάδα με επικεφαλής από τη θέση του προπονητή ένα πολύ γνώριμο πρόσωπο, τον Αλέξανδρο Κατηκαρίδη. Τον ξέρουμε και μας ξέρει από τη θητεία του ως assistant τα τελευταία τρία περίπου χρόνια και η χημεία ήδη υπάρχει. Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα, ήδη από την πρώτη μέρα ακολουθούμε το πλάνο του πιστά και με κλειστά μάτια. Έχει πάθος και όραμα και όλοι μαζί θέλουμε να πετύχουμε κατι που να θυμούνται όλοι και να θέσουμε τον πήχη εκεί που μας αρμόζει! Με τη σωστή του καθοδήγηση και την έμπνευση που διαθέτει, δύο χαρακτηριστικά ζωτικής σημασίας, πιστεύω ότι θα φτάσει η απόδοση της ομάδας στο επόμενο επίπεδο. Ειναι καιρός πλέον στην άσπρη σελίδα του πρώτου κεφαλαίου με τον κόουτς Κατηκαρίδη, να ξεκινήσουμε να γράφουμε τα αποτελέσματα της ιστορίας που θελουμε να αφήσουμε πίσω...Εγώ τον είχα προπονητή και στον ΠΑΟΚ και με αυτόν έπαιξα Champions League στα 18 μου!»

Για την Εθνική:

«Είμαι στην Εθνική Γυναικών από τα 16-17 μου. Υπάρχει βελτίωση, αλλά νομίζω πως έχει έρθει η ώρα να αλλάξει η νοοτροπία σε ένα βασικό σημείο: πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε με δέος τις μεγάλες δυνάμεις του Γυναικείου Ποδοσφαίρου, τις δυνατές εθνικές, να πιστέψουμε στους εαυτούς μας και να τις κοιτάξουμε στα μάτια. Αποτελέσματα πήραμε και στην τελευταία διοργάνωση, τα προκριματικά του Μουντιάλ, όπου πραγματοποιήσαμε γενικά καλή πορεία με καλές εμφανίσεις. Πρέπει όμως να γίνει το βήμα παραπάνω για να αρχίσουμε να πανηγυρίζουμε επιτυχίες. Πιστεύω ότι μπορούμε και θα το κάνουμε.

Στην Εθνική είμαστε οικογένεια. Το κλίμα είναι πολύ καλό και κυριαρχεί η καλή διάθεση. Αν υπάρχει μια σημαντική διαφορά από τα προηγούμενα χρόνια, αυτή έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι πλέον η Ομάδα ανανεώνεται, έχει πάψει να είναι το κλειστό γκρουπ που ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Όποια κοπέλα δείξει καλά στοιχεία, όπου κι αν αγωνίζεται, μπορεί να έρθει στην Εθνική και τουλάχιστον να δοκιμαστεί, να έχει την ευκαιρία της. Επίσης γίνονται σοβαρές προσπάθειες στον οργανωτικό τομέα από πλευράς διοίκησης ομοσπονδίας και τεχνικού διευθυντή. Το κυριότερο είναι ότι πλέον είμαστε περισσότερο καιρό μαζί για να δουλεύουμε. Δεν είμαι αρμόδια να μιλήσω για το ελληνικό πρωτάθλημα καθώς λείπω χρόνια, όμως η εικόνα που έχω είναι πως βγαίνουν νέα κορίτσια με ταλέντο».

Για το Nations League:

«Το Nations League Γυναικών πιστεύω ότι εμάς που θέλουμε να χτίσουμε καινούρια νοοτροπία, θα μας βοηθήσει. Οι αγώνες θα είναι περισσότεροι, άρα και οι συγκεντρώσεις για προπονήσεις και τα φιλικά, όλες οι υποχρεώσεις θα αυξηθούν και συνολικά θα είμαστε περισσότερο καιρό μαζί. Αυτό θα βοηθήσει στην ομοιογένεια και στη βελτίωση της ποδοσφαιρικής μας νοοτροπίας».

Για την αλλαγή θέσης:

«Η μετατόπισή μου από σέντερ φορ στα χαφ στην αρχή δεν μου... άρεζε. Στη συνέχεια και όσο περνούσε ο καιρός, ένιωσα ότι ήταν κομπλιμέντο και πλεονέκτημα το να μπορώ να ανταποκριθεί σε πολλές θέσεις και να δώσω στην ομάδα μου αυτό που χρειάζεται κάθε φορά. Οπότε άφησα πίσω τον όποιο εγωισμό και ανάλογα με τα πλάνα και τον αντίπαλο, παίζω στη θέση που θα μου ζητηθεί, χωρίς πρόβλημα. Στην Εθνική το έχουμε βρει και το έχουμε λύσει, με ξέρουν οι προπονητές καλά, αλλά όταν αλλάζεις club και συνεργάζεσαι με προπονητές που δεν σε ξέρουν, αυτοί θα δουν πού θα σε χρησιμοποιήσουν. Για παράδειγμα στο ματς της Ζυρίχης με την Άρσεναλ η προπονήτρια με ξεκίνησε ως στράικερ. Στην πορεία είδε ότι κάτι δεν της έβγαινε και με γύρισε στα χαφ».

Για την επικοινωνία με τον έξω κόσμο:

«Μιλάω πάντα όταν μου ζητηθεί, με ενδιαφέρει το επικοινωνιακό, θέλω να συζητάω δημόσια για το ποδόσφαιρο, για την ομάδα μου και την Εθνική, να δώσω κάτι από μένα στα νεότερα κορίτσια. Στην πραγματικότητα θέλω να γίνω γι αυτά το παράδειγμα που ήθελα να έχω όταν ήμουν μικρή. Όχι μόνο με τις συνεντεύξεις και τον δημόσιο λόγο, πρωτίστως με όσα κάνω στο άθλημά μου, με αυτό που είμαι μέσα και έξω από το γήπεδο. Με την προσήλωση στο ποδόσφαιρο και με τον σεβασμό σε όλους, συμπαίκτριες, προπονητές, συνεργάτες και αντιπάλους. Πιστεύω ωστόσο πως δεν πρέπει να κλεινόμαστε, το αντίθετο, να συστήνουμε τους εαυτούς μας στον κόσμο, να επικοινωνούμε και να μας γνωρίζει. Είναι μέρος της επαγγελματικής νοοτροπίας. Εμείς πρώτοι να ξεκινήσουμε τη διάδοση του γυναικείου ποδοσφαίρου".

Για το πώς σκέφτεται τον εαυτό της όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο:

«Δεν σκέφτομαι την προπονητική όταν έρθει η ώρα να σταματήσω να παίζω. Έχω σπουδάσει Διατροφολογία, πρόσφατα τελείωσα και σιγά-σιγά ξεκινάω τα πρώτα μου βήματα σε αυτό το επάγγελμα. Νοιώθω πως αυτή θα είναι η δουλειά μου, έχω όραμα, θέλω να βοηθήσω νέα παιδιά, νέους αθλητές κι αθλήτριες να βελτιώσουν το σώμα τους μέσα -και- από τη σωστή διατροφή. Αυτό τον καιρό μαθαίνω επίσης Γερμανικά. Δεν ξέρω αν θέλω να μείνω στην Ελβετία, μου αρέσει προς το παρόν η ζωή μου εκεί, άλλωστε πλέον μένουν και εργάζονται στη Ζυρίχη και οι γονείς μου με τη μικρή μου αδελφή. Για το μέλλον θα δούμε...».