Το πρόβλημα του δεν ήταν (μόνον) ο Άγγελος

Το πρόβλημα του δεν ήταν (μόνον) ο Άγγελος Αναστασιάδης. Κι εδώ παρακαλούμε πολύ: Μην ερμηνεύετε την συγκεκριμένη ταπεινή μας άποψης ως... Δικαίωση του τέως προπονητή! Απλά, πολύ απλά η αποχώρηση του ουδόλως ωφέλησε την υγεία του ΠΑΟΚ.

Δεν είναι αυτός – επιμένουμε – το μόνον πρόβλημα του. Κατά βάση είναι το ρόστερ του. Και όπως διαμορφώθηκε το καλοκαίρι. Κι όπως προσαρμόστηκε το χειμώνα. Στο ρόστερ είναι η η αιτία του κακού. Από εκεί κάνει μετάσταση...

Δεν είναι φυσικά, κι ο Γιώργος Γεωργιάδης το πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Αν και για την ατιμωτική ήττα στην Κομοτηνή επωμίζεται τεράστιο βάρος ευθύνης ο προσωρινός – «ευλογημένος» από τον Ιβάν Σαββίδη – προπονητής. Τι τον ήθελε τον Γκολάσα και τον Παπαγιαννόπουλο; Τον εξέθεσνα κι οι δύο. Κι άρον άρον επανέφερε Περέιρα καταφεύγοντας και στον Τζαβέλα!

Η αλήθεια βέβαια, είναι πως ο ΠΑΟΚ προδόθηκε πάλι, από την άμυνα του. Κι εάν θέλετε – για να είμαστε σοβαροί – από τα αμυντικά χαφ του. Και στα δυο γκολ του Πανθρακικού αμφότερες οι γραμμές των φιλοξενούμενων εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Όλα αυτά δε, ενώ είχαν σαφέστατη υπεροχή. Κυκλοφορούσαν την μπάλα. Πίεζαν στα ρηχά αλλά... Μόλις προσέγγιζαν στα βαθιά; Πνιγόταν σε μία κουταλιά νερό...

Όπως και να το κάνουμε οποιαδήποτε ομάδα με τόσες πολλές και συχνές απουσίες δεν συντονίζεται εύκολα. Αντίθετα αποσυντονίζεται. Ε, ο ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε, να αποτελέσει εξαίρεση. Ως εκ τούτων – δίχως τούτο να αποτελεί δικαιολογία αλλά αιτιολογία – είναι ηλίου φαεινότερο πως πέρα από το πρόβλημα ... Πλάτους και βάθους του ρόστερ... Είναι και το πρόβλημα της έλλειψης συντονισμού των όποιων διαστάσεων του.

Κόντρα στον Πανθρακικό λοιπόν, ο ΠΑΟΚ ξεγυμνώθηκε. Και φάνηκαν οι ανοικτές – από την έναρξη της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου – πληγές. Με άλλα λόγια; Δεν προκλήθηκαν μεσούσης της περιόδου. Φάνηκαν τότε. Και τούτο επειδή κρυβόταν πίσω από την εξαιρετική ψυχολογία αλλά και το πλήρες παρουσιολόγιο.

Το 3-1 διαμορφώθηκε στο Β΄ ημίχρονο με λάθη της διαιτησίας. Το γκολ του Παπαδόπουλου ήταν οφ σάιντ. Και το πέναλτι του ιδίου ήταν κατά φαντασία. Λέτε να ήθελε, να ρεφάρει ο διαιτητής; Δεν αποκλείεται...

Για να λέμε και του στραβού (πείτε τον: ΠΑΟΚ) το δίκιο, η ομάδα της Θεσσαλονίκης ναι μεν προδόθηκε – για πολλοστή φορά - από την άμυνα του. Είχε πάντως, και διαστήματα παραγωγής ισχύος. Ήταν άεργος όμως, αυτή η ισχύς του. Κι έτσι δεν είχε αποτέλεσμα.

Τέλος βάλτε σε όλα τα κακά της μοίρας του ΠΑΟΚ και την κάκιστη ψυχολογία. Με τόσες κίτρινες κάρτες και πάλι, με κόκκινη δεν διαφαίνεται φως στο σκοτάδι...

Tου Άρι Νικολάκη