Καθηγητής ήταν, αλλά τι πειράζει; Δάσκαλος είναι κι αυτός.

Η κορυφαία στιγμή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Είναι ακριβώς τότε, που η ένταση της κερκίδας χτυπάει «κόκκινο». Η στιγμή που οι πανηγυρισμοί των ποδοσφαιριστών ξεπερνούν κάθε φαντασία.

Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί...

Πόσες φορές δεν χρησιμοποιήσαμε από την παιδική μας ηλικία τις γνωστές, σε όλους μας εκφράσεις «πας ένα στοίχημα;» ή «βάζεις στοίχημα;» και πιθανόν και κάποιες άλλες με το ίδιο νόημα, σαν καταληκτικό επιχείρημα μιας αδιέξοδης συζήτησης.

Τώρα με το τέλος της πρώτης φάσης του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, καλά είναι να ρίξουμε μία ματιά στο προηγούμενο διάστημα, από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου μέχρι και σήμερα.

...για τα σένα το 'χτισα της αγάπης το τσαρδάκι, ήταν ο στίχος του λαϊκού τραγουδιού που έκανε την καριέρα του στη δεκαετία του '60 αν θυμάμαι καλά.

Σίγουρα είναι προτιμότερη από την ήττα. Ισοπαλία σημαίνει πως δεν υπάρχει νικητής. Μόνο που ειδικά στο ποδόσφαιρο ένα ισόπαλο αποτέλεσμα, άλλοτε θεωρείται ήττα όταν αφορά έναν εντός έδρας αγώνα, και άλλοτε νίκη όταν αφορά ένα εκτός έδρας παιχνίδι.

Σε προηγούμενο σημείωμά μου με τίτλο ‘παιχνίδι με παιχνίδι’ ανάλωσα την σκέψη μου στο πως αντιμετωπίζει η κάθε ομάδα την σειρά παιχνιδιών που έχει να δώσει στην συνέχεια.

Η γνώση της ιστορίας γενικότερα αλλά και ειδικότερα η γνώση της ιστορίας της ομάδας μας αποτελούν σίγουρα πολύτιμο σύμμαχο στη γνώση του σήμερα, αλλά και για τη χάραξη της πορείας και τον καθορισμό των στόχων για το μέλλον.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επόμενη μέρα, η κάθε επόμενη, που ακολουθεί, μετά από κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα.

Είναι χιλιο-ειπωμένο. Κάθε φορά σκεφτόμαστε το επόμενο παιχνίδι. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν όλοι οι προπονητές και παίκτες.

Όσοι δημοσιολογούν ή δημοσιογραφούν, προσπαθούν να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήματα που ανακύπτουν στην καθημερινότητα. Περιορίζομαι, όπως είναι κατανοητό, στα ερωτήματα που αφορούν το ποδόσφαιρο.